Ecomare

De milieuzorg in de watersport is gelukkig flink verbeterd. Vroeger waren de bootjes behoorlijk schadelijk voor het leven in zee. Dat kwam door loor lozingen van olie, PAK's en zwerfvuil, door giftige organotinverbindingen in aangroeiwerende verf. De watersporters hebben veel maatregelen genomen om de overlast te beperken. Jachthavens zijn verplicht om hun afvalwater te zuiveren. Olieresten en afval mogen niet overboord worden gezet. Onderwaterverf met teer, organotin of koper mag niet meer. Alle jachthavens hebben sinds 1996  een plek om chemisch afval van de watersporters in te nemen. 
Jachthavens die hun milieubeheer goed op orde hebben krijgen van de ANWB een blauwe vlag. Schippers die verantwoord omgaan met natuur en milieu mogen een blauw vaantje voeren. Zij hebben dan een document met gouden gedragsregels ondertekend.

Er zijn allerlei regels gemaakt om de verstoring en vervuiling van watersport te verminderen. De scheepvaart moet zo veel mogelijk via betonde vaarroutes verlopen. Speedboten mogen maar op een paar plaatsen varen. Er is een bovengrens in het aantal ligplaatsen. Je mag niet overal voor anker gaan of droogvallen. En ook op het water bestaan maximumsnelheden.
In 1998 is vastgesteld dat nieuwe pleziervaartuigen een chemisch toilet aan boord moeten hebben. Aan wal zouden meer dan 200 innamepunten komen.

In het hele waddengebied mag je niet sneller varen dan 20 kilometer per uur. Uitzonderingen zijn de betonde vaargeulen van zee naar Den Helder, Den Oever, Oudeschild, Harlingen, Kornwerderzand en Lauwersoog en de vaarroutes van en naar de eilanden. Bij Oudeschild en Den Helder mogen de vaarroutes ook worden gebruikt voor waterskiën. De zones waar motorboten sneller mogen varen dan 20 kilometer per uur zijn zo uitgekozen dat de invloed van het snelvaren klein is. Vaak zijn de kinderkamers van zeehonden en rui- en rustplaatsen van vogels helemaal gesloten voor de scheepvaart.

Op een scheepswand groeit snel een dikke laag met waterdieren en -planten aan. Het schip verbruikt hierdoor meer brandstof en de snelheid neemt af. Van oudsher gebruikte men teer om de aangroei tegen te gaan. Hierdoor kwamen PAK's in het water terecht. Om de aangroei te voorkomen, kan je ook aangroeiwerende giftige verf gebruiken. Vroeger gebruikte men tinhoudende verf, totdat duidelijk werd dat die zeer schadelijk was voor schelpdieren. Daarna kwam er koperhoudende verf, maar ook die is nu verboden voor schepen op het zoete water, omdat de koperconcentraties in het water te hoog werden. Voor zoet water bestaat er nu een aangroeiwerende verf zonder veel schade voor het watermilieu.

Men zoekt nog steeds naar goede alternatieven om aangroei tegen te gaan. Als je een schip verft met supergladde non-stick coating kan je de aangroei met een spons weghalen. Een andere belangrijke ontwikkeling is de borstelbaan, waar het onderwaterschip mechanisch afgeboend wordt.